Make a wish

เพิ่งได้ดู New York, I Love You ล่ะ

ไม่ได้คาดหวังอะไรมากเท่าไหร่ เพราะเราไม่ค่อยปลื้ม Paris, Je’taime นัก
เนื่องจากหลายตอนมันก็ติสท์แตกเกินไปหน่อย
เกินกว่าชาวบ้านตาดำๆสมองไม่ค่อยจะมีอย่างดิฉันจะเข้าใจได้

จะมีชอบก็แค่ตอนกัสปาร์ออกมาพรรณนาถึงพรหมลิขิตนั่นแหละ
พี่กัสแกหล่อจัดเหลือเกิน ดูแล้วถึงขั้นเพ้อไปสามวันเจ็ดวัน

ส่วนในเรื่องนี้ย้ายโลเคชั่นแล้วพี่กัสแกว่ายน้ำข้ามทวีปตามมาไม่ไหว
เลยไม่มีเกย์ฝรั่งเศสให้หัวใจกระชุ่มกระชวยแล้ว

แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะเราชอบ New York, I Love You มากกว่า Paris, Je’taime หลายเท่าตัวเลยล่ะ!

เราว่า New York เข้าถึงง่ายกว่ามาก เล่าเรื่องอย่างตรงไปตรงมา
แสดงความรู้สึกกันให้เห็นชัดเจนดี แบบนี้แหละชอบนัก

และถึงจะเล่าเรื่องนิวยอร์คก็ไม่ได้ดูอเมริกันจ๋ามากมายซักเท่าไหร่
คงเพราะผู้กำกับก็มีหลากหลายแบบ มาจากหลากหลายที่
เช่นเดียวกันกับตัวนักแสดงที่มากหน้าหลายตาเหลือเกิน

เราว่าหนังยังไม่ทำให้หลงรักนิวยอร์คหรือเห็นความเป็นนิวยอร์คได้มากเท่ากับที่ปารีสเฌอแตมทำให้คนตกหลุมรักปารีสได้นะ แต่หนังดูเน้นไปที่เรื่องราวของผู้คนซะมากกว่า

ตลอดทั้งเรื่องบรรยากาศเหงาตลบอบอวลมาก
มีเรื่องหนุ่มสาวเซนทรัลปาร์คกับตายายชายทะเลที่ดูน่ารักและสร้างสีสันขึ้นมาหน่อย ส่วนเรื่องอื่นๆเราว่ามันเหงาเจือเศร้าทั้งนั้น

ตอนที่ชอบที่สุดคือตอน “Soho” ของผู้กำกับ Yvan Attal
ชอบก็เพราะทำเอาหน้าหงายท้ายตอนนี่ล่ะ ช่างคิดนะเรา!
(ตอนนี้ชวนให้นึกถึงกวนมึนโฮที่เพิ่งดูเมื่อวานหน่อยๆ)

อันดับสองยกให้ตอน “Upper West Side” ของชุนจิ อิวาอิ
ที่จริงว่าจะให้ตอนนี้ที่หนึ่งแล้วล่ะ แต่เทียบกับตอนโซโหแล้ว ผัวเมียโซโหน่าประทับใจกว่านิดหน่อย

ตอน Upper West Side นี่เป็นตอนที่เราอยากดูที่สุดเลย
(ถึงจะไม่รู้แต่แรกว่าใครกำกับก็เถอะ เพิ่งรู้ในเครดิตอ้ะ)
เหตุผลหลักก็เพราะคุณว่าที่ป๊ะป๋าออร์ลี่เล่นยังไงล่าาาาา♥

ตอนนี้คุณป๊ะป๋าซกมกไปหน่อยแต่ก็หล่อออ

ตอนนี้ก็เหงา ออร์ลี่แม่งเหงามากกกก
แต่ก็เป็นตอนที่น่ารักมากกกกด้วย ชอบไดอะล็อกในตอนนี้
โดยเฉพาะตอนท้ายที่เปิดประตูออกมาคุยกับติ๊นาริชชี่(ที่แสดงนำปรินซ์ออฟเรดชูน่ะ 55555)

ดูแล้วอิจฉามิแรนด้าเคอร์มากกกกกก
ชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไร ถึงได้สามีเช่นนี้มาเชยชมคะ!?

และอันดับสามยกให้ตอน “Upper East Side” ของ Shekhar Kapur
ตอนนี้ไชอาเล่นดีมากกกก เท่าที่เคยดูหนังไชอามา เรื่องนี้เล่นดีสุดเลยอะ ถึงจะบทน้อยก็เถอะ

ตอนนี้จบแบบงงไปหน่อย เหมือนจงใจทิ้งไว้ให้ตีความกันเอง
ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจตอนจบเท่าไหร่นะแต่ประทับใจตอนนี้ไม่เบา
เราว่าเป็นตอนที่เศร้าที่สุดในเรื่องแล้วด้วยแหละ

ส่วนตอนอื่นๆที่เหลือก็ชอบนะ ที่จริงชอบทุกตอนแหละ
เราว่าเรื่องนี้อาจจะไม่นำเสนอมุมมองความรักที่หลากหลายได้เท่า Paris, Je’taime ก็จริง แต่ด้วยความธรรมดานี่แหละที่ทำให้มีความรู้สึกร่วมมากกว่า หลงเหลืออยู่ในใจได้มากกว่า และตกหลุมรักได้ง่ายกว่า

ฉันว่าฉันเริ่มจะรักบิ๊กแอปเปิ้ลขึ้นมาบ้างนิดนึงแล้วล่ะ

Advertisements